Pekingese

Duyarlı, efendisine karşı son derece duygulu, yabancılara karşı kuşkucu, vakur, sadık, ittaatkar, çılgınlık derecesinde cesur bir ırktır. Bu küçük ancak oldukca kemikli olan köpeklerin kendilerine has yuvarlanmaya benzeyen bir yürüyüş şekli vardır.

Neler Yapar?
Klasik bir apartman ve kucak köpeğidir. Gerektiğinde havlayan bir bekçi köpeği haline de gelebilir. Sık sık taranmalıdır. Dişlerini erken yaşta kaybetmemesi için diş temizliği gerekir.

Pekingese kendini tehlikeye atacak kadar cesur ve gözüpek bir köpektir. Duyarlı, bağımsız ve sahibine karşı aşırı sevgi doludur; ancak yabancılara karşı mesafelidir. İnatçı ve kararlıdır ve sahibine dediğini yaptırma isteğinin yanı sıra iştahsızlık nedeniyle de yemek yedirmek bazen güç olabilir. Fazla beslendiğinde Pekingese kolaylıkla şişmanlayabilir.

Kıskançlık düzeyinde sevgi dolu olabilirler. Fazla havlamaya eğilimleri olduğundan iyi birer bekçi köpeğidirler. Sert oynanmaya gelmeyeceğinden çocuklu ailelere tavsiye edilmez. Tuvalet eğitimi alması zaman alabilir.

Pekingese, apartman hayatı için uygundur. Ev içinde çok hareket etmezler ve bahçesiz bir evde de yapabilirler. Bazı Pekingese’ler yürüyüş yapmaktan pek hoşlanmazlar. Fazla egzersize gereksinimleri olmasa da düzenli oyun onları zinde tutacaktır.

Kökeni
Muhtemelen spitz kanı taşır; fakat kökeni dört bin yıllık bir tarihin sisleri içinde kaybolmuştur. Yüzyıllarca Pekin imparatorluk ailesinin gözdesi olmuştur.

Pekingese, kötü ruhları kovan efsanevi Foo Köpeğinin günümüzdeki devamı olarak görülür. çinliler tarafından yarı kutsal varlıklar olarak kabul edilirlerdi. Sıradan halk onlara selam vermek zorundaydı ve çalınması ölüm demekti. İmparator öldüğünde diğer yaşamda korunmasını sağlamak için köpeği ile birlikte gömülürdü.

1860 ‘da Pekingese batıya getirildi. 1893 ‘da ırk ilk defa İngiltere’de showlarda tanıtıldı. Amerika’da tanınması 1909’u buldu.